Λισσαβόνα...

Την Λισσαβόνα την αγαπώ πάρα πολύ, είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή πόλη που επισκέφτηκα στη ζωή μου καθότι μεγάλος βλάχος, ενώ είχα την οικονομική δυνατότητα, δεν είχα ταξιδέψει στο εξωτερικό μέχρι πριν από δύο χρόνια, φοβόμουν μην με κλέψουνε... Η Λισσαβόνα έχει πολύ φτώχεια αλλά είναι όμορφη έχει μια μελαγχολία και μια ανθρωπιά...

Σήμερα είναι θέατρο στο ιστορικό κέντρο της πόλης...Κάποτε ήταν η έδρα της Ιεράς Εξέτασης και μπροστά σε αυτό το κτίριο μέσα σε μια μόνο μέρα θανατώθηκαν μερικές χιλιάδες Εβραίοι...

Το μοναστήρι των Ιερωνυμιτών, καταληκτικής ομορφιάς και αισθητικής, φιλοξενεί απίστευτο πλούτο, έργα τέχνης και σε αυτό είναι θαμμένοι διάφοροι βασιλείς της Πορτογαλίας καθώς και ο Βάσκο Ντα Γκάμα. Άσχετο αν πιστεύει κάποιος στον Θεό ή όχι, αυτό που πρέπει να αναγνωρίσει κάποιος στους Ιερωνυμίτες μοναχούς είναι η προσφορά τους στην παγκόσμια γαστρονομία, τα διάφορα απίστευτα πορτογαλικά γλυκά με ναυαρχίδα το Pastais de Belem. Το πώς ασχολήθηκαν οι μοναχοί με την ζαχαροπλαστική έχει ενδιαφέρον... Η εκκλησία έπαιρνε το κάτι τις της, μια προμήθεια βρε αδερφέ, από τα έσοδα των υπερπόντιων κτήσεων της Πορτογαλίας. Κάποια στιγμή που είχα ζορίσει τα πράγματα έρχεται ο βασιλιάς και τους λέει "Προμήθεια γιοκ!!!". Τι να κάνουν οι άνθρωποι έπρεπε να βρουν ένα τρόπο να βγάζουν τον επιούσιο, οπότε το ρίξανε στην ζαχαροπλαστική...ευτυχώς για μας!

Η φωτογραφία δείχνει μέρος του Βοτανικού Κήπου της Λισσαβόνα Εκεί φιλοξενούνται διάφορα είδη φυτών από όλες τις αποικίες που είχε η Πορτογαλία.

Η μεγάλη Αψίδα που σε βγάζει στην Plaza de Comercio, την πλατεία των εμπόρων, όπου κάποτε γύρω γύρω είχαν τα γραφεία τους όλες οι εμπορικές εταιρείες που ασχολούνταν με τα μπαχαρικά που έφερναν τα πορτογαλικά πλοία από τις Ινδίες. Η πλατεία έχει θέα στον ποταμό Τάγο και τις αποβάθρες που ξεφορτώνονταν τα εμπορεύματα.

Η δεύτερη φωτογραφία δεν λέει πολλά, είναι ένα σοκάκι που μου άρεσε και το φωτογράφισα. Η πρώτη απεικονίζει το ασανσέρ της Σάντα Χούστα (Elevador de Santa Justa). Φτιάχτηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Raul Mesnier de Ponsard, μαθητευόμενο του Γουσταύου Άιφελ. Το ασανσέρ φτιάχτηκε για την σύνδεση της οδού Σάντα Χούστα με την πλατεία Carmo που βρίσκεται πάνω σε λόφο (η Λισσαβόνα γενικά έχει πολλούς λόφους).

Το Προεδρικό Μέγαρο στην Λισσαβόνα, τα παιδιά στην σκοπιά στην πύλη είναι το αντίστοιχο των δικών μας Ευζώνων, αυτοί πάντως ήταν ελαφρώς κοιλαράδες...

Οι δύο τελευταίες φωτογραφίες αφορούν τις ακτές της Πορτογαλίας, έξω από την Λισσαβόνα Η πρώτη είναι μια πλάκα που στήθηκε στο Bocca del Inferno, το Στόμα του Διαβόλου, μια δημιουργία της φύσης πάνω στα βράχια όπου η θάλασσα ορμά μέσα σε μια τρύπα στα βράχια που μοιάζει με στόμα, και αναφέρει αν θυμάμαι καλά την αυτοκτονία της γυναίκας του Φερνάντο Πεσόα στην περιοχή... Η δεύτερη φωτογραφία απεικονίζει το μνημείο στο Cabo da Rocca, το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης. Κοιτώντας νοητά από το Cabo da Rocca τον Ατλαντικό, η επόμενη ξηρά που αντικρίζει το μάτι σου είναι οι ανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών...